Personal update: waarom ik al meer dan een jaar stil sta met trainen

Het is al een hele tijd terug dat ik een personal update heb geschreven op deze blog. De laatste keer gaf ik jullie een voornamelijk voeding gerelateerde update over waarom ik gluten- en zuivelvrij ben gaan eten, die update lees je hier. In die blog schreef ik ook dat ik een update zou geven over m’n lichamelijke gesteldheid. Toch heb ik die blog keer op keer uitgesteld. Waarom? Ik vind het moeilijk om er over te schrijven omdat ik niet zielig wil doen of als een zeur wil overkomen. Want er zijn natuurlijk veel ergere dingen. Ik ben altijd vrij open en eerlijk op mijn Instagram en blog en deel veel, maar dacht dat jullie niet zaten te wachten op mijn gezeur. Toch besloot ik om het dan nu toch te delen, omdat ik er al meer dan een jaar mee zit en jullie mee wil nemen in mijn verhaal. Daarom in een blog, zodat je het kan lezen als je geïnteresseerd bent en kan skippen als je er niet op zit te wachten ;). Hahaha, lekker direct zoals je van me gewend bent.

Blessure

Misschien als je me al heel lang volgt op Instagram of me in real life kent weet je een beetje wat er aan de hand is. Maar zoals ik hierboven schreef, heb ik er vrij weinig over gedeeld op mijn Instagram. Simpelweg omdat ik dacht dat jullie er niet op zaten te wachten. Maar ook omdat het voor mezelf een ‘never ending story’ lijkt te zijn. Het speelt namelijk eigenlijk al meer dan twee a drie jaar. Het begon dus al meer dan twee jaar geleden dat ik last had van mijn onderrug en rechterheup. Talloze bezoekjes aan de fysio, manuele therapie, osteopaat en meer. Maar niks hielp echt en niemand wist ook echt wat er aan de hand was. In de tussentijd is mijn rug wel wat verbeterd en zit het probleem nu vooral in mijn rechterheup/lies. Dagelijks heb ik pijn aan mijn heup/lies, vooral veel bij het zitten. Best vervelend als je een kantoorbaan hebt kan ik je vertellen.

Sportarts

Juni vorig jaar ben ik op doorverwijzen van de osteopaat bij een sportarts van de KNVB geweest, omdat zij gespecialiseerd zijn in lies klachten (waar bij mij de meeste pijn zit). Zij heeft vastgesteld dat het een overbelasting/irritatie aan mijn pees is. En dat ik lichte hypermobiliteit heb. Door middel van training van de spieren om die plek heen, zou het moeten verbeteren. Ik had namelijk al een hele tijd alle belastende oefeningen van die regio ontweken i.v.m. de pijn. Dus van juni t/m december ongeveer heb ik veel getraind om de binnenbeen spieren aan te sterken, core en bilspier training. Onder begeleiding van de fysio. Toch ging het maar niet over.

Afgelopen januari ben ik opnieuw bij de sportarts geweest en hebben ze ook met een echo gekeken of ze iets konden vinden. Er kwam niet veel nieuws uit, het enige wat ze duidelijk konden zien dat het drie overbelaste pezen zijn. Deze drie pezen komen samen op 1 punt en dat is ook het punt waar bij mij veel pijn zit. Na die afspraak besloten om weer een stapje terug te doen wat betreft trainen onderlichaam (again..). Dit is natuurlijk altijd balen, aangezien ik al zoveel minder zwaar train dan 2,5 jaar terug en zoveel geduld heb gehad met het fysiotraject. Maar goed, stapje terug in trainen. Veel focus op stabiliteit, core en bekken. Ook stabiliteit omdat ik twee jaar terug ook door mijn enkel ben gegaan (waarschijnlijk door de hypermobiliteit) en deze eigenlijk nooit volledig is hersteld.

En nu dan?

En here we are yet: mijn pijn is het afgelopen jaar iets verbeterd misschien, maar nog steeds dagelijks aanwezig. Afgelopen week heeft de sportarts daarom besloten dat ze toch met medicatie willen gaan werken. Onstekingsremmer/pijnstiller. In de hoop het plateau te doorbreken. Dus komende twee weken ga ik dat proberen en daarna weer kijken hoe het er dan voor staat.

Ik hoop echt dat dit gaat helpen en dat ik er eindelijk een keer helemaal vanaf kom. Het sporten is echt m’n passie en daarom extra lastig dat ik het al zo lang niet meer kan doen zoals ik zou willen. Voor mijn gevoel al zo lang geduld gehad en braaf elke keer m’n fysio oefeningen doen en alles op alles voor het herstel. Dat het dan toch niet wil lukken, is soms best lastig. Maar we gaan dit weer vol goede moed proberen en dan kan ik daarna hopelijk weer een beetje uitbreiden met trainen. Looking forward to those legdays!!

En verder focus ik nu maar lekker op upperbody, want dat kan ik nog wel grotendeels doen zoals ik wil! En nee dan word je niet direct de hulk ;), was het maar zo hahaha, zo snel gaat dat niet. Dus lekker blijven trainen (maar hopelijk wel snel weer in de gym hoor, in deze gekke corona tijden).

Het was weer lastig om dit kort te verwoorden, maar ik hoop dat ik jullie zo toch wat inzicht heb gegeven in mijn verhaal. Dit is hoe het echt gaat. En wie weet loop je zelf ook met een (langdurige) blessure en heb je wat aan mijn verhaal. We komen er wel! Mocht je toch nog meer willen weten over hoe ik het persoonlijk aanpak, laat het me dan vooral weten. Dan weet ik of er behoefte is aan nog een blog over dit onderwerp. Geef vooral een reactie hier onder de blog of in een privéberichtje op Instagram, vind het leuk om van jullie te horen!

Liefs!